II RP to wyjątkowo konstruktywny i barwny etap naszej historii. O takich postaciach jak Piłsudski, Dmowski, Witos, Paderewski napisano nadzwyczaj wiele. Niewiele jednak poświęcono czasu na rozważania o Pierwszych Damach, dlatego pozycja Janickiego tym bardziej zasługuje na uwagę. Kamil Janicki mimo niewielkiej ilości źródeł i wielu jedynie prawdopodobieństw stworzył ciekawy i ujmujący obraz trzech kobiet, o których dziś nie można nie pamiętać- w końcu były żonami pierwszych prezydentów państwa polskiego.Maria Wojciechowska, Michalina Mościcka i Maria Mościcka może nie przeprowadziły istotnych reform w państwie, ale ich historyczny zarys w książce sprawia, że mimo to zaczynamy je doceniać.
Żałuję na pewno, że książki tej nie posiadam na własność. Wypożyczoną z biblioteki muszę oddać w nienaruszonym stanie, a szkoda, bo chętnie zaznaczyłabym w niej wiele ważnych informacji, do których mogłabym wielokrotnie zaglądać. Czy trzeba być znawcą historii, by móc sięgnąć do "Pierwszych Dam II RP"? Oczywiście, że nie. Janicki pisze prostym, ale jednocześnie rzetelnym językiem. Nie używa skomplikowanych zwrotów i pisze na tyle klarownie, by nawet laik mógł się we wszystkim połapać. Nie ubarwia, nie dodaje i nie zastępuje prawdopodobieństw pewnikami. I co najbardziej osobliwe- w jakiś dziwny magiczny sposób ujmuje. Kobiety postrzegane co najwyżej jako towarzyszki prezydentów, stają się dla nas nagle autorytetami z sąsiedztwa. Brzmi dość paradoksalnie, ale wbrew pozorom możliwie.
Chcecie spędzić przyjemnie czas przenosząc się do codzienności kobiet polityków z okresu dwudziestolecia międzywojennego? Przeczytajcie koniecznie :-)
Chętnie przeczytam, interesuje mnie zarówno treść jak i zdjęcia. To na pewno ciekawa książka z której można się czegoś nowego dowiedzieć :)
OdpowiedzUsuńNaprawdę szczerze polecam :-)
UsuńBardzo chcę poznać tę książkę! Uwielbiam historię i wszystko co z nią związane ;)
OdpowiedzUsuńGorąco polecam :-)
UsuńJa mam tę książkę na półce, więc będę mogła w niej pozaznaczać ciekawe fragmenty :)
OdpowiedzUsuńSzczęściara z Ciebie :-)
UsuńMam ochotę przeczytać jeszcze od jej premiery :). Mam nadzieję, że będzie mi dane ;).
OdpowiedzUsuńPrzy okazji zachęcam do obejrzenia filmiku, który pojawił się na moim kanale. Pokazuję w nim "Chłopów" Reymonta od zupełnie innej strony :).
Pozdrawiam cieplutko!
Przeczytać naprawdę warto, dlatego ja również mam taką nadzieję ;-)
UsuńOdkąd przeczytałam inną książkę tego autora, "Damy Złotego Wieku", mam mieszane uczucia i nie wiem, czy chcę sięgać po kolejne. ;) Ten styl, wychwalany przez wiele blogerek, nie przypadł mi do gustu. Ciągle pojawiały się odniesienia do teraźniejszości (np. jak wygląda jakieś miejsce dzisiaj) i to nie pozwalało mi utonąć we fragmentach, że tak powiem, powieściowych. Dużo też było wartościowania, od razu wiadomo, kogo autor (nie) lubi. A na koniec trafiłam na recenzję, w której wypisano błędy Janickiego, to był gwóźdź do trumny. ;)
OdpowiedzUsuń