58. "Wiem, że nic nie wiem" czyli kolejna przygoda ze Sparksem

       Na pierwszej, przeczytanej przeze mnie powieści Sparksa: "Prawdziwy cud" nie pozostawiłam, przy okazji opinii, suchej nitki. Dlaczego mimo to sięgnęłam po kolejną- "Na zakręcie"? Dwa, dość błahe powody: bo w bibliotece wypożyczyłam od razu dwa egzemplarze, bo nie chciałabym krytykować pisarza tylko na podstawie jednego tytułu. Dziś dowiecie się, jaki mętlik w głowie, po przeczytaniu kolejnej pozycji, pozostawił mi Pan Nicholas Sparks.

     Intrygujący, czy nawet wręcz genialny pomysł z przeplataniem fabuły osobistymi wyznaniami sprawcy wypadku. Anonim (tak go tymczasowo nazwę) opisuje tamten feralny dzień, przytaczając szczegółowo wydarzenia przed i tuż po nim. Dodatkowo dzieli się towarzyszącymi mu wtedy emocjami, zdradzając bardzo powoli i ostrożnie (prawie przez przypadek) szczegóły swojej osoby. Bo tożsamości sprawcy oczywiście nie znamy- przynajmniej nie od razu, dlatego nie ma możliwości, by któregokolwiek czytelnika ten wątek nie zaciekawił.
     Wyznania sprawcy, jak już wspomniałam, przeplatają się z bieżącą fabułą. Wszystko toczy się obok siebie wyjątkowo równym, spójnym rytmem i ta precyzja jest kolejnym powodem mojego podziwu dla pisarza. Kunszt literacki- tak to jest chyba określane.
     Wątek miłosny z Sarą i Milesem w roli głównej jest bardziej drugoplanowy. I całe szczęście ! Dodatkowo bohaterowie są niebanalni, ich historie wiarygodne a uczucia ani trochę przesłodzone. Czytelnik łatwo się z nimi utożsamia, bo ich zbliżanie się jest stopniowe i rzeczywiste. I ta realność sprawia, że naprawdę możemy się wzruszyć- bez infantylnych wyznań miłości (to możliwe !). Kolejny plus dla autora.
     Dobry wątek miłosny z dopracowaną zagadką w tle. Nietrudno się domyślić, że sprawcą wypadku jest ktoś z rodziny Sary, ale to ani trochę nie zaburza naszego zainteresowania całą historią. Fabuła jest płynna i solidnie dopracowana- od początku do końca. No tak..nie byłabym sobą, gdybym czegoś nie skrytykowała. Miles ostatecznie decyduje się przebaczyć sprawcy i nie doprowadza do jego osądzenia. W to niestety nie uwierzyłam.

    Po przeczytaniu dwóch powieści Nicholasa Sparksa wiem jedno: że niewiele wiem. Niestety nie nurtuje mnie to wystarczająco, by chcieć wiedzieć więcej. Ot pisarz, jakich wielu. Raz pisze gorzej, raz lepiej. Chociaż "Na zakręcie" napisał przed "Prawdziwym cudem", więc może się "zepsuł"? Nawet Panu Coelho się zdarzyło, dlatego niestety każdemu może.
     Ostatecznie nie namawiam i nie odradzam. Zdecydujcie sami. Ja na pewno przygodę ze Sparksem skończyłam z powodu wielu lepszych pisarzy, którym chciałabym poświęcić swój czas.